Eenbentmoment in Zweden

Wekelijks – maar houd mij er niet aan vast – schrijf ik over mijn avontuur in Zweden, mijn tijdelijke woonplaats. Deze week heb ik het over m’n nieuwe start van de dag, lenskapjes, nieuwe fika en nog veel meer wat mij bezighoudt.

'Yeah, it's a party in the U.S.A'. Of eigenlijk Sweden. Opnieuw zing ik het couplet, maar dan nu goed. Tegenwoordig begin ik de dag met – voor mij althans – harde meezingers. Mijn hart maakt bij dit soort liedjes een sprongentje, net zoals bij kerstmuziek trouwens. Wist je dat het nog 330 dagen duurt tot we weer de christmasplaylist grijs kunnen draaien? Ik raad iedereen deze start van de dag aan. Dansend in je kamer en daardoor helemaal ready om de dag te beginnen. Ze zeggen – wie eigenlijk? – dat de eerste paar uur van je dag bepaalt hoe de rest van de dag gaat zijn. Dansend dus. Ik verliet Nederland met het idee om op een nieuwe plek te starten met meerdere frisse routines. Zo bedacht ik om twee keer in de week hard te lopen, voor eens en altijd een keer te beginnen met yoga, mediteren en chips alleen in het weekend (ja, deze is lastig). Tot nu toe heb ik alleen yoga geprobeerd, voor vijf minuten, telt dat? Ik zal de smoesjes wel even achterwege laten, maar één ding wil ik wel zeggen. Stilzitten doe ik nog steeds niet. Meerdere keren per week loop ik in plaats van tienduizend opeens – nou niet opeens natuurlijk – twintigduizend stappen. En ik vind het nog leuk ook.

Wandeling door de bossen^

Veertien, vijftien, hoeveel dagen ben ik hier nu? Nog steeds voelen alle dagen als één mega lange dag. Gek is dat hé? Ik kan mij gelukkig vasthouden aan de dagen door m’n schoolritme. M’n eerste lessen zijn geweest. Deze week kreeg ik de opdracht om je camera op Manual te zetten, dus niet meer schieten vanuit de – luie – automatische stand en Sundvall vast te leggen. Ik struggle nog wel flink met die instellingen. Moet de ISO nu omhoog of omlaag, en het diafragma dan? Oh, ik zie alleen zwart beeld. Misschien toch de witbalans aanpassen. Heb ik de lenskap er wel af? Nou je snapt het, struggles. Hopelijk kan ik binnenkort een post maken met wat kiekjes die ik schoot.

Deel van de Universiteit waar ik studeer^

Ik vond dit zo'n iconische foto. 'Alles komt goed', ook als je voor de bus rent^

Waar ik in ieder geval genoeg foto’s van schiet – gewoon met m’n telefoon want makkelijk – zijn al die lekkere fika’s. Een Erasmus-student tipte een bakkerij (Stenstans Bageri& Konditori) met heerlijke Zweedse lekkernijen voor niet veel centjes. Meteen heen gerend natuurlijk. Ik bestelde uiteraard een kanelbulle. Krijgen mensen daar ooit genoeg van? Niet mijn mensen dan. Van tweedehandswinkels krijg ik ook geen genoeg. Ik ontdekte een nieuwe: Erikshjälpen Skonsberg. Nou één woord: leuk! Oké, dat beschrijft niet het enthousiasme dat ik daar voelde. Allemaal Zweedse – ga ik dan vanuit – beschilderde kommetjes, glazen, camera’s – niet beschilderd natuurlijk – en ook een hoop meuk. Ik slaagde erg goed, en dan heb ik me nog ingehouden. Wat kandelaren, een vaasje, maar ook een vintage videocamera voor maar vijftien euro!

Bij Stenstans Bageri& Konditori ^

Naast nieuwe winkels en bakkerijtjes heb ik afgelopen weekend Sundsvall verkend. Dat werd tijd ook, zit hier alweer ruim twee weken. Na een aantal uur rondhangen kan ik constateren dat Sundsvall een liefhebber is van sushi. Ik heb ze voor het gemak even geteld. Meer dan tien, ja lees nog maar een keer, TIEN sushirestaurants. Gebrek aan snackbars en boutiques, maar sushi in overvloed. Ach, prioriteiten.

Afgelopen dagen trok ik al drie keer – niets vergeleken met de sushishops– m’n schaatsen aan en stond ik op het ijs. En als wortel op de sneeuwpop, begon het gister ook nog eens te sneeuwen. Full experience, check. Het leek alsof de galaxy naar beneden dwarrelde, zo inspirerend. Een galaxy die naar beneden valt klinkt niet heel inspirerend op het eerste gezicht, maar het was zó mooi. Geloof mij maar.

Drie keer gescoord! ^

Naast schaatsen hoop ik deze week ook voor het eerst in m’n hele leven te skiën. Iemand tips? Ik kan hier alle spullen gratis huren van de gemeente, echt een uitvinding van de eeuw.

Heb je m'n vorige blog over het noorderlicht al gelezen?