De wekker ging. Om 3:00. Ik trok m’n klaargelegde outfit aan, dronk een kop groene thee en probeerde het afscheid van m’n mam zo kort mogelijk te houden. Ik houd niet van doei zeggen, al helemaal niet als je weet dat het voor een langere periode is. Met tranen ging ik achter het stuur zitten. Om het nog dramatischer te maken, kon ik via de achteruitkijkspiegel m’n mam steeds kleiner zien worden. Maar op dat moment besloot ik ook: dit is een leuk avontuur, waarna ik m’n tranen wegveegde en de eerste kilometers richting Denemarken reed. Hoewel ik onze reis begon achter het stuur, nam San het vervolgens over. Bepaald genieten doe ik namelijk niet tijdens het autorijden. Onder het genot van lekkernijen – maltesers –, een potje (of drie) autobingo en een enorm foute Nederlandse playlist reden we Denemarken in. Rond half drie reden we met Hansje, zo noemden we de auto, Århus in. Al snel werd ik begroet door m’n eerste, Deense, huisgenoot. Zij gaf ons een housetour. En wat een prachtig stekkie. Een paar maanden geleden reageerde ik op dit plekkie via een Facebook-advertentie, waarbij ik als openingszin gaf dat het huis eruitzag als mijn Pinterestboard. En daar was niks van gelogen.

Als je mij een beetje kent, dan weet je dat Søstrene Grene mijn favoriete winkel is. Een Deens merk weliswaar. De eerste uren die ik in Århus spendeerde, ging ik natuurlijk naar deze shop, waar ik wegging met gekleurde kaarsen en twee kandelaren. De volgende ochtend afscheid nemen was geen pretje. Met een kaneelbol in m’n mik en rollende tranen over m’n wangen zwaaide ik San uit. Terug naar Nederland. Het enige vertrouwde dat hier in deze gloednieuwe omgeving was, ging weg. Tikkeltje dramatisch, maar zo voelde het wel. Even die tranen laten rollen en vervolgens herpakte ik mezelf. Slechts dertig minuten lopen naar het centrum, besloot ik naar een kringloopwinkeltje te gaan en daar een kinderboek te scoren. In Zweden kende ik slechts een paar woordjes, dus dat wilde ik nu anders aanpakken. Na wat bescheiden lesjes via Duolingo gooide ik het over een andere boeg. Met Deense huisgenoten en een kinderboek zou ik toch in de toekomst toch wel een kop thee kunnen bestellen? En met veel vreugde kan ik meedelen dat ik die kop thee kan bestellen: 'en kop te, tak'. Niet zo moeilijk dus.

De rest van deze week bleef ik deze nieuwe woonplaats ontdekken. Ik liep elke dag rondjes in de stad, dronk drankjes met mensen die ik uit Nederland kende wie hier ook nieuw kwamen wonen, bezocht de Botanische Tuin, ging naar een fleamarket, maakte sieraden in Søstrene Grene en kocht een fiets (!). En over die laatste drie activiteiten vertel ik graag wat meer. De fleamarket is hier elke zondag gestationeerd op een soort langwerpig plein. Deze markt is gevuld met locals die hun eigen spullen verkopen. Op zich niet heel bijzonder, maar totdat je bedenkt waar Scandinavië om bekend staat: hun gevoel voor stijl. Dus een rondje op deze vlooienmarkt en je waant je tussen de mooiste kledingstukken, interieurspullen en sieraden, waarvan ook veel zelfgemaakt. Over zelfgemaakt gesproken: in m’n favoriete winkel – en ik hoef vast niet meer te noemen welke – hebben ze een tafel midden in de winkel waar je gratis sieraden kunt maken. Een bezoekje bleef natuurlijk niet ongepland. En om mij nog meer te omringen in de Scandi life, besloot ik op zoek te gaan naar een fiets. Klinkt misschien ietwat Hollands, maar ook hier is fietsen een veelvoorkomend transportmiddel. Die omafietsen met mandjes die bij ons alleen worden gebruikt door oma’s, wordt hier door de hele bevolking gebruikt. Ik pas mij natuurlijk graag aan het land aan en kocht tweedehands een enige fiets. En wat blijkt? De fiets was van de verkoper zijn oma. Eert dus lekker de naam.

Deze week op zondag sloot ik af - meestal de dag dat je de week afsluit - met de introductie van m'n school samen met twee internationale klassen. Met ongeveer zestig man mochten we deelnemen een Kahoot-quiz doen over Denemarken. Ik gooi hier dus ook effe een feitje: Wist je dat LEGO staat voor Leg Godt, wat betekent: speel leuk. Vervolgens mochten we met al deze mensen gaan speeddaten. Klinkt leuk, totdat je met zestig man naast elkaar staat, waar je in duo’s in elkaars oor staat te tetteren. Dan is zo’n getting to know each other- moment opeens wat minder aangenaam. Toch heb ik heel wat leuke internationals ontmoet. Mensen kwamen uit de hele wereld: US, Canada, Hong Kong, UK, Duitsland etc. Da’s dan wel weer leuk. In m’n volgende blog schrijf ik over m’n eerste schooldag en hoe ik mij een enorme brugpieper voelde. Alleen dan zonder rugtas.