Hoi. Ik ben Bente en ik schrijf over eenbentmomentjes. Ken je me nog? We hebben wat ketchup to do... Dit is m’n eerste blog sinds ik anderhalf jaar geleden terugkwam uit Zweden. Dat is wel een tikkie confronterend. Ik had het goede voornemen – die niet alleen in januari gold – om maandelijks een blog te schrijven, maar zoals je ziet: was het een anderhalf jaar stil op eenbentmoment. Niet dat ik geen bentmomentjes beleefde, maar ik had het druk. Gewoonweg te druk met bentmomentjes. Op zich goed, maar toch ook jammer, omdat ik er zo van geniet om mijn eigen avonturen terug te lezen. Maar wie zegt dat voornemens niet elke maand kunnen beginnen? Ik start ‘m lekker in augustus.

Maar voordat ik jullie meeneem in mijn huidige bentmoment, duiken we eerst even het verleden in. Klinkt spannend, maar dat valt best mee. Toen ik terugkwam uit het noordelijke land, dook ik meteen in m’n volgende avontuur. Stagiaire op de tekstafdeling van het magazine &C. Je snapt: de werkzaamheden van een tekststagiaire betekende een hoop woorden tikken. Op m’n vrije dagen genoot ik dus enorm van een tikvrij-weekend.

Na dit leerzame half jaar, begon het volgende avontuur: jawel, het gevreesde afstuderen. Hier alleen zou ik al een blog vol mee kunnen schrijven. Voor het afstuderen maakte ik mijn eigen magazine: BEN. Van Bente (hihi), maar bovenal van ‘zijn’. Het thema van het magazine werd: ‘Ik BEN een oma in de twintig,’ waarbij ik het taboe over twintigers die oma-activiteiten (zoals breien en haken) doen, probeerde te doorbreken. En met succes – al zeg ik het zelf. Het werd een positief, vrolijk en taboedoorbrekend magazine waar ik veel liefde en passie in stak. En dat werd beloond, want met veel vreugde kan ik meedelen dat ik m’n scriptie heb gehaald.

En ik zou ik niet zijn, als ik niet allang alweer op zoek was naar het volgende avontuur. Klaar voor het volwassen - lees: werkende - leven was ik nog niet. Ik besloot mijn studieperiode te verlengen door een extra minor te volgen. Hoe gaaf zou dat zijn om dit in het buitenland te doen? Eenmaal dat idee in mijn hersenpan gekweekt, kreeg ik die droom er niet meer uitgebonjourd. Aangezien ik wel een minor wilde volgen die aansloot op m’n opleiding in Nederland en hopelijk m’n vraagtekens bij het volwassenen/werkende leven zouden verdwijnen koos ik voor de minor International News Reporting in Århus. Een minor waarbij ik de journalistiek induik en waarbij ik er hopelijk achterkom of verslaggeving iets is wat ik later zou willen doen. Århus bleek de ene grootste stad, een studentenstad weliswaar, in Denemarken. Dit klonk al als muziek in mijn oren. En dat dit ook nog een stad in Scandinavië bleek te zijn overtuigde mij natuurlijk compleet.

Op 3 maart 2023 kreeg ik een mailtje dat ik was toegelaten. Toegelaten om naar deze school in Århus te vertrekken. Dat maakte mijn volgende avontuur definitief. En nu zes maanden later zit ik op mijn bed in mijn nieuwe huis in een nieuwe stad deze blog te schrijven. Eindelijk weer een blog. En eindelijk dat nieuwe avontuur waar ik zes maanden naar uit heb gekeken. Oh en de volgende blog duurt geen anderhalf jaar, hoor.