Eenbentmoment in Zweden

Wekelijks schrijf ik over mijn avontuur in Zweden, mijn tijdelijke woonplaats. Deze week heb ik het over het welbekende Noorderlicht, dé visserman en nog veel meer wat mij bezighoudt.

‘Would you like to come to a party tomorrow?’, nog voordat ik nadacht, beantwoordde ik al volmondig ‘ja’. Ik had een voornemen voordat ik naar Zweden vertrok. Eigenlijk stel ik altijd wel doelen voor mijzelf, vooral bij grote veranderingen zoals deze. Ik wilde op alle sociale ‘get togethers’ ja zeggen. Met uitzonderingen daargelaten. Ik zou toch wel twee keer nadenken op een uitnodiging om te zwemmen in een ijsbad. Waarschijnlijk wordt het dan een volmondige ‘nee’.

Naast de sociale get togethers heb ik natuurlijk nog veel meer voornemens. Eén daarvan is een klassieker. Ik kan dit land niet verlaten voordat ik het Noorderlicht heb gezien. En ja, dat is best wel een uitspraak. Ik moet het gewoon zien. En precies op het moment dat ik het niet verwachtte was daar een groene hemel. Afgelopen vrijdagavond rond een uur of elf werd ik door een aantal internationals – op die party waar ik volmondig ‘ja’ antwoordde – aangetikt. ‘Northern lights, come see!’ Met een snelle wandelpas vluchtte ik achter de menigte. En daar was hét, een groene hemel, ook wel bekend als het poollicht. Mensen drukten hun neus tegen het raam, die overigens maar één bij twee meter was. Iedereen wilde een glimp opvangen. En dat niet alleen. Anno 2022 pakte iedereen – natuurlijk – de telefoons, of mobiels eigenlijk, uit de broekzak om het vast te leggen. Steeds denk ik aan een zinnetje: ‘Some things can’t be capturerd’. Nou met een – inmiddels – verouderde iPhone geldt dat al snel volgens mij. Ik keek dus maar met mijn ogen. En niet zomaar. Ik nam het compleet in mij op. Het is zoiets ontastbaars, iets wat een mens gewoon wil meemaken. Oké, lijkt bijna op een verkoperspraatje. Anyways. Al twee voornemens gehaald, en dat terwijl ik nog maar net een week geleden arriveerde. Wow.

Fotocredits: Yanniek Zomer

Alle dagen voelen als één lange dag, ken je dat? Bezocht ik het koffietentje gister of die dag daarvoor? Oh nee, deze ochtend nog. Over koffietentjes gesproken, ‘Espresso House’ is een Scandinavische koffietent, lijkt enorm op Starbucks, alleen hoeven ze hier je naam niet te weten, wel wat je wil eten, of course. Ik nam daar een échte Zweedse kanelbulle. Aanrader. Have you even been to Sweden if you don’t eat one? Die koffietentjes worden veel bezocht tijdens een fika. Fika is de real deal hier in Zweden. Iedereen – jong en oud – onderbreekt de werkzaamheden en neemt een koffiepauze met een zoete lekkernij. Het is eerder een sociale gelegenheid, dan een pauze, want de taartjes en kanelbulle zijn included. Naast koffietentjes bezocht ik een tweedehands winkel, eerder een antiekstore. Het was zo leuk om tussen de Zweedse spulletjes te neuzen. Hoewel, je de meeste spullen vast ook in Nederland terug zou kunnen vinden. Ach, gaat om het idee.

Ik wandel elke dag ruim tienduizend stappen. Nu ben ik eigenlijk iemand die wandelen helemaal niet leuk vindt, kan je nagaan, maar hier in Zweden maak ik graag een uitzondering. Die sneeuw en de omgeving laat mij gewoon kilometers vooruit huppelen. Je komt sowieso al gauw aan die stappen, want winkels zijn niet op loopafstand, ja wel dus, maar niet zoals wij dat kennen in Nederland. Ik wandel vaak naar het centrum. Ze hebben daar een paar leuke plekjes, waaronder een Zuid-Amerikaanse tent Bloco. Een plek met alleen maar Zweedse studenten. Niet overdreven. Wel erg leuk. Ook wandelde ik naar Sidsjön. Een prachtig meer. In het middel lag een groot blok ijs op het meer. Een visserman staat vaak, van wat ik hoorde, bij dat meer te vissen, zo gaaf. Hopelijk spot ik deze natuurman nog in het echt, en niet alleen via verhalen.

Het is niet alleen maar lang leven de lol hier hoor, oké beetje wel, maar vandaag volgde ik m’n eerste lessen. Het leven gaat hier beginnen. Het voelt nog zo onwerkelijk dat ik hier de komende maanden woon. Ik moet mezelf nog regelmatig in mijn arm knijpen. Maar door het op te schrijven wordt het toch wel definitief.

Heb je m'n vorige blog over vertrek ook al gelezen?