Eenbentmoment in Zweden 

Wekelijks – soms maandelijks – schrijf ik over mijn avontuur in Zweden, mijn tijdelijke woonplaats. Deze week schrijf ik over – naar mijn mening dan hè – de mooiste stad van Europa. Een stad rijk aan historie, smalle maar pittoreske steegjes en heerlijk eten. Dit kan er maar eentje zijn, Rome.

Ik wil even beginnen met het einde. Mag jij raden voor hoeveel poen ik terugvloog van Rome naar Stockholm. Geduldig ben ik niet, dus ik vertel het je maar meteen. Zes van die euromuntjes. Ik wil je ook even vertellen dat het goedkoopste biertje in Zweden duurder is dan dit ticket. Een brie in de supermarkt in Zweden kost vier euro en voor twee euro’s meer vlieg je van Italië naar Zweden. Als vijftienjarige ik werkte ik drie uur in de ijssalon voor deze vlucht. Als dit geen jackpot is?

Hoewel Parijs de stad van dé liefde schijnt te zijn, mag ik niet ontkennen dat Rome ook romantische sferen kent. Op elke hoek van de straat zie je niet alleen mooie gebouwen, maar kan jij voor een paar euro’s een rode roos scoren. Een aflevering van de Bachelor is er niks bij. Maar die euro’s kan je natuurlijk ook besparen om te vliegen van Rome naar Stockholm. Ben je niet zo van de romantiek dan kun je ook prima de selfiesticks uit 2014 kopen, hoor. Die zijn hier namelijk nog een trend. Als ik terugdenk aan een avond in Rome dan zie ik een hoop mensen aandachtig likken aan hun ietwat te grote gelato met drie bollen en een hompje slagroom, hand in hand slenteren door de verlichte straatjes en restaurantbezoekers delen samen hun spaghetti, hoewel je die waarschijnlijk met gemak in je eentje oplust. Dan heb ik het nog niet eens over de broeierige, zwoele temperatuur die vast heel wat vuurtjes doet oplaaien. Of wat dacht je van de fontain of love. Gezegde gaat als je daar met z’n tweeen tegelijk uit drinkt, dat je voor altijd van elkaar zal houden. Hoe kan je hier niet verliefd worden? Als is het alleen maar op de stad. Als je Roma achterstevoren schrijft, is het ten slotte amor.

Het idee was om met de internationals naar Santorini te gaan - en dat deden we, heb je m’n vorige blog gelezen? - maar we maakten terug naar Zweden een tussenstop in Italië. Waarom niet meteen die stad in duiken? Ik was nog nooit in dit historische deel van Italië geweest, dus ik was natuurlijk all in.

De eerste dag dat we aankwamen waren we elkaar al snel verloren, ja wat verwacht je met een groep van tien in een stad met bijna drie miljoen inwoners. We struinden door de straten om te herenigen. Een bord ‘Erasmus-students here’ was geen overbodige luxe geweest. Terwijl we door de stad slenterden, liepen we – per ongeluk - langs het monument Vittorio Emanuele II. Het paleis van de eerste koning van Italië. Ik moet je eerlijk bekennen - noem me hormonaal, emotioneel of gewoon iemand met een oog voor speciale dingen - maar m’n ogen werden waterig. Ik vond het zo bijzonder. Dat paleis zo groot, massief met prachtige details, standbeelden en gewoon veel om te bewonderen. Nadat ik m’n benen wat traptredes optilde, zag je uitzicht over Rome. In de verte aanschouwde ik het Colosseum. Zo onwerkelijk. Ik vroeg aan een vriendin of ze me even wilde knijpen, en dat deed ze. Het Colosseum stond er nog hoor, en inmiddels een blauwe plek ook. Ik doe een minor in Zweden, gister nog in Santorini en nu met m’n huiloogjes zo dankbaar voor het avontuur in Italië. Die vreugde is de hele trip niet verdwenen. Met een fotorol van ruim 5.000 foto’s legde ik in ieder geval genoeg vast. Overal waar m’n ogen heen schoten, zag ik prachtige historische gebouwen, kleurrijke huizen, Italiaanse vlaggen, smaakvolle lekkernijen en tientallen fonteintjes. Een tip, of beter gezegd dé tip, die we kregen van de host van ons Airbnb: ‘Je moet verdwalen in Rome. Ga onbekende steegjes en straatjes in en kijk waar je uitkomt, dan zie je de mooiste dingen'. En beter advies konden we niet wensen. Want dat zagen we, mooie dingen. Naast verdwalen bezochten we ook de trekpleisters. Een opsomming van wat we in slechts een paar dagen zagen. Houd je vast: Circo Massimo, Pantheon, Trevifontein, Fontain of love, Vaticaanstad inclusief St-Pietersbasiliek, Forum Romanum, Spaanse trappen, Piazza Navona, Trastevere, Orange park, Rosengarden, Key hole en Sant’ Ignazio.

Het paleis van Vittorio Emanuele II

Het moment van de waterige oogjes en daarachter het Colosseum

Pantheon

Ik vond het toch wel dubbel om het Colosseum, het grootste amfitheater te bezoeken. Deze plek zit vol met toeristen, iedereen maakt selfies - met de net gekochte selfiestick uit 2014. Maar het besef hoeveel mensen én dieren zijn overleden, voor onder andere vermaak, op die plek vind ik schokkend. Ze schatten een getal van een half miljoen mensen en negenduizend dieren. Toch kan ik niet de heilige hier uithangen, want ook ik wilde een fotootje met dit monument, en kon ik ook niet ontkennen dat vooral in de avond het Colosseum een magische plek is. Een tip voor wie nog wil. In de avond is het rustig en het monument is verlicht. Dit geldt ook zeker voor Vaticaanstad, maar eigenlijk heel Rome. In de avond, zo prachtig.

Ook ik sta op de foto in het Colosseum

Vaticaanstad bezocht ik de volgende dag ook in het daglicht. We kwamen daar rond een uur of 13 en de rij stond zelfs tot buiten de Vaticaan. Hoewel ik wel wat vitamientjes kon gebruiken, nam ik vanaf ‘thuis aka de airbnb’ sinaasappels en wat keukengereedschap mee om die sinaasappel te pellen. Niet nagedacht dat je in de Vaticaan – heilige plek – streng wordt gecontroleerd met beveiliging, poortjes en apparaten die scannen op gereedschap. Je weet wel dingen zoals messen. Lachend keek een vrouw in een uniform mij aan. Ik lachte vriendelijk terug. In het Italiaans vertelde ze tegen haar collega dat ik een mes meebracht. Zij nam mij in ieder geval niet serieus. Haar collega daarentegen liep met een serieuze blik naar mij toe. ‘Excuse me, did you bring a knife?’. Hoewel op dit soort momenten ik graag even een sprintje wil trekken weg van het ongemak, brachten de onbekende mensen die mij flink aanstaarden terug naar de realiteit. Gelukkig, kwam ik er met een flink gekleurd gezicht en m’n tas zonder mes vanaf.

Dan nog iets bijzonders. Ik stak rustig een zebrapad over, ik dacht zelfs nog ik doe extra langzaam want de Italiaanse bevolking wacht wel. Toch deed die luide sirene, een stuk of vijf auto’s, waarvan één flinke klappen had gekregen mij twijfelen. Op het einde rende ik zelfs de oversteekplaats over. Wat bleek. De nieuwe Fast & Furious film moest racen over dit straatje. Beter heb ik een figurantenrolletje met m’n fast (& furious) tempo om over te steken. Je kan me herkennen in een zwart jurkje met oranje patroontjes.

En dat was niet m’n enige moment of fame. We kwamen aan bij restaurant Osteria Da Fortunata. M’n Spaanse vriendinnen waren aan het praten met een jonge vrouw en ze maakten zichzelf klaar om op de foto te gaan. Zonder na te denken sprong ik ook in het kader. Wat bleek? De jonge vrouw, ook wel bekend als Bad Gyal, is zeer beroemd in Spanje onder de jongeren. Een soort godin, kan je haar wel noemen. Het restaurant waar de waren was trouwens ook zeer goddelijk. Wat een fantastisch eten. Ik at de classic, pasta carbonara.

Over eten gesproken. In Italië hebben we echt genoten van al het lekkers. Ik at daar voor het eerst een pistachio croissant. Echt een dikke vette aanrader. Van m’n Italiaanse bronnen kregen we de tip dat als je écht, goed Italiaans wil eten je naar een tentje moet met alleen een Italiaanse menukaart of waar voornamelijk de lokale bevolking zich bevindt. Zo kwam ik ook bij een pizzaria terecht waar ze gefrituurd pizzadeeg serveerden die je dan dipt in tomatensaus en burrata. Ongelofelijk smakelijk. Daarnaast haalden we slices pizza to go, ook zeker erg leuk, makkelijk, goedkoop en lekker om te doen. In Rome zijn er diverse tentjes waar je verschillende stukjes pizza kunt bestellen. Voor de keuzestress-mensen, ideaal. Ook de gelato kon natuurlijk niet ontbreken. We bezochten een populaire ijswinkel waar je zelfs in de rij moet met een ticket om te kunnen bestellen. Mijn vijftienjarige ijssalonhart maakte wel even een sprongetje hier in Italië.

Ik kan zeggen dat ik Rome in de avond bezocht op sokken. Liep nog best aangenaam ook. Aangezien we drie dagen lang zoveel mogelijk van de stad wilden waarnemen, werden de voeten nogal aangemoedigd, en op de proef gesteld, om flinke stappen te zetten en dat op All Stars, niet zo’n puik plan. Dan zit er maar één ding op. Op je sokken naar huis.

Spot de sokken

Deze bijzondere trip had ook weer een avontuurlijk einde. Ons vliegtuig had wegens kapotte elementen - en ik vind vliegen al onprettig - dik een uur vertraging. Zaten wij daar in ons ietwat ongemakkelijke vliegtuig stoeltje, gordel keurig om en zonder toestemming om van je plaats te gaan. Door deze Italiaanse timing misten we onze laatste trein terug naar Sundsvall. We kwamen aan op Stockholm Arlanda. We stonden voor een barre keuze. Eten of slapen? Op Arlanda was het warm en kon je bij de gates een prima plekje vinden om de nacht te spenderen, want doordat we geen vervoer hadden naar huis moesten we overnachten in Stockholm. Door onze vertraging hadden we ook al uren niets gegeten. Zeg maar, alleen ontbijt en wat snackjes… Maar als je beslist de gate te verlaten en een eettent op te zoeken, kom je de gate natuurlijk niet meer in. We kozen uiteindelijk voor slapen. Daar lagen we dan. Om 12 uur ‘s nachts, alleen op Arlanda Airport. Letterlijk alleen, want op wat muziek van fastfoodketen Max na, was er niets of niemand te bekennen. Wel opvallend lieten alle eettentjes bij de gates - die gesloten waren - hier en daar eten liggen. Nogal goed van vertrouwen. We hebben stiekem wat Nutella meegenomen, meer durfden we niet. Stel je voor je wordt uit je schoonheidsslaapje op de airport gehaald, omdat je per se die zonnebloempit sandwich met kaas en tomaat wilde. Not worth it. De trip naar Rome? Die was het zeker waard.

Het Zweedse woord van deze week kan er maar eentje zijn: Kärlek. Hint: het is Roma achterstevoren in het Zweeds.

Adios!