Eenbentmoment in Zweden

Wekelijks – maar houd mij er niet aan vast – schrijf ik over mijn avontuur in Zweden, mijn tijdelijke woonplaats. Deze week heb ik het over m’n nieuwe start van de dag, lenskapjes, nieuwe fika en nog veel meer wat mij bezighoudt.

‘Yeah, it’s a party in the U.S.A’. Of eigenlijk Sweden. Opnieuw zing ik het couplet, maar dan nu goed. Tegenwoordig begin ik de dag met – voor mij althans – harde meezingers. Mijn hart maakt bij dit soort liedjes een sprongentje, net zoals bij kerstmuziek trouwens. Wist je

Eenbentmoment in Zweden

Wekelijks schrijf ik over mijn avontuur in Zweden, mijn tijdelijke woonplaats. Deze week heb ik het over het welbekende Noorderlicht, dé visserman en nog veel meer wat mij bezighoudt.

‘Would you like to come to a party tomorrow?’, nog voordat ik nadacht, beantwoordde ik al volmondig ‘ja’. Ik had een voornemen voordat ik naar Zweden vertrok. Eigenlijk stel ik altijd wel doelen voor mijzelf, vooral bij grote veranderingen zoals deze. Ik wilde op alle sociale ‘get togethers’ ja zeggen. Met uitzonderingen daargelaten. Ik zou toch wel twee keer nadenken op een

Met dikke tranen liep ik Schiphol binnen. ‘Je gaat iets leuks doen’, sprak ik mijzelf toe. Maar afscheid nemen was daar geen onderdeel van. Als ik ergens niet van houd (en ook niet goed in ben), is het een hoofdstuk afsluiten. Wanneer ik m’n laatste werkdag heb gehad, kan ik het niet laten om nog te zeggen ‘maar ik kom snel langs hoor’, terwijl iedereen weet dat dat voorlopig niet gebeurt. Goed ik dwaal af. Afscheid nemen en een hoofdstuk afsluiten, dat is wat ik afgelopen weekend deed. M’n lieve

Zo nu en dan schrijf ik een column met onderwerpen die mij bezighouden. Onderwerpen die eenbentmoment beschrijven. Eenbentmoment is namelijk niet één situatie, het zijn een hoop van situaties en gedachten die mij typeren. Deze week dwaalden mijn gedachten af naar de mislukte taart. De taart die ik bakte voor mijn verjaardag.

 Ja, foto van vorig jaar. Met dé gelukte taart.

Katy Pery galmt met de song ‘Birthday’ luid door de speakers. Maar vandaag mag het. Vandaag mag alles, want ik ben jarig. Ik heb mij weleens – ik dacht stoere meid –

Zo nu en dan schrijf ik een column met onderwerpen die mij bezighouden. Onderwerpen die eenbentmoment beschrijven.  Eenbentmoment is namelijk niet één situatie, het zijn een hoop van situaties en gedachten die mij typeren. Deze week dwaalden mijn gedachten af naar de herfst. 

Een grote, grijze, volle wolk. Ik kijk naar buiten, en dat is wat ik zie. Wat ik met vol bedoel? Van die wolken waarbij je weet, het gaat regenen. Zoals gewoonlijk ben ik niet gekleed op dit regenachtige weer. Ik draag ongeveer driehonderd dagen in het jaar een rokje.

Iemand vroeg mij laatst, wat is eigenlijk een typisch bentmoment? Goede vraag, want ik wreef flink met mijn handen door mijn haar. Om meer antwoord te geven op deze vraag, schrijf ik zo nu en dan een column met onderwerpen die mij bezighouden. Eenbentmoment is namelijk niet één situatie, het zijn een hoop van situaties en gedachten die mij typeren. Deze keer het onderwerp ‘alleen op reis’. Afgelopen zomer waagde ik mij aan mijn allereerste solotripje naar de Franse stad Lille. 

Met veel gedachten, maar toch alleen op reis

Daar gaan we. Voor het

Elke keer als ik het artikel ‘bijpraatjes met plaatjes’ schrijf, kraken heel mijn hersens wat walnoten af om de activiteiten te herinneren. Maar(t) here you go. Maart was de maand van het stemmen, een mentale reünie van het eerste coronajaar en de uitslag van de verkiezingen. Ik ben in maart ook begonnen met hardlopen, verjaardagen van familie gevierd (op afstand of aan de deur) en ik heb wéér een digitale detox gehouden. De rest van de maand laat ik zien in plaatjes:

Chapter 1: koekjes bakken

Ik bakte de heerlijke Maizena koekjes. Weinig