Dat dit avontuur in Denemarken compleet anders is dan die in Zweden bleek al bij vertrek. Want in plaats van een vertrekmoment tijdens corona, in januari, in de kou, alleen met het vliegtuig, vertrok ik nu in de zomervakantie, in augustus, samen met San in de auto. En dat is niet het enige. De stad Århus kon niet meer verschillen met die van Sundsvall. Deze stad is namelijk druk, vol studenten en heeft fatsoenlijke kledingwinkels met mode die zelfs voorloopt op die van Nederland. Toch wel anders dan

Godmorgen. Op 21 augustus begon mijn eerste schooldag. Op m’n zelfgescoorde Scandinavische fietstje reed ik naar het schoolgebouw. In slechts vijftien minuutjes kom ik aangereden. Hoewel het maar vijftien minuten zijn, voelt het als een eeuwigheid. Wat je misschien niet 1.2.3 verwacht van een stad in Denemarken, ‘want het land lijkt zo op Nederland,’ blijkt het ontzettend heuvelachtig te kunnen zijn. Laat ik nou net een flinke heuvel moeten beklimmen om m’n studie te volgen. Een zweetdruppeltje gegarandeerd.

Door de docenten werden we begroet bij de ingang.

De wekker ging. Om 3:00. Ik trok m’n klaargelegde outfit aan, dronk een kop groene thee en probeerde het afscheid van m’n mam zo kort mogelijk te houden. Ik houd niet van doei zeggen, al helemaal niet als je weet dat het voor een langere periode is. Met tranen ging ik achter het stuur zitten. Om het nog dramatischer te maken, kon ik via de achteruitkijkspiegel m’n mam steeds kleiner zien worden. Maar op dat moment besloot ik ook: dit is een leuk avontuur, waarna ik m’n tranen

Hoi. Ik ben Bente en ik schrijf over eenbentmomentjes. Ken je me nog? We hebben wat ketchup to do… Dit is m’n eerste blog sinds ik anderhalf jaar geleden terugkwam uit Zweden. Dat is wel een tikkie confronterend. Ik had het goede voornemen – die niet alleen in januari gold – om maandelijks een blog te schrijven, maar zoals je ziet: was het een anderhalf jaar stil op eenbentmoment. Niet dat ik geen bentmomentjes beleefde, maar ik had het druk. Gewoonweg te druk met bentmomentjes. Op zich goed,

Eenbentmoment

Zo nu en dan schrijf ik een column met onderwerpen die mij bezighouden. Situaties die eenbentmoment beschrijven of soms lucht ik gewoon ‘ff m’n hart. Het helpt. Deze week ben ik weer thuis. Na een half jaar. Je snapt, dit bentmomentje is even wennen.

Ik weet nog goed het moment dat ik informeerde naar de mogelijkheden om in het buitenland te studeren. Ik las een blog van een student die haar ervaringen deelde. Ze begon ontzettend positief, waardoor ik de koffers al van zolder haalde, maar ze eindigde met een

Eenbentmoment in Zweden

Wekelijks – of opeens twee keer achter elkaar – schrijf ik over mijn avontuur in Zweden, mijn tijdelijke woonplaats. Deze keer over m’n laatste weken in Sundsvall, midsommar en het vervoer naar huis. Dertig uur lang. Ja, echt.

Ik ontving weer een bezoekje van het thuisfront!  Dit keer kwam m’n nicht langs. Wat een feest. We begonnen de reis in Sundsvall, waar ik haar kennis liet maken met de overgebleven internationals, – want ja inmiddels zijn er al een stuk of 12 naar huis –,

Eenbentmoment in Zweden

Wekelijks – inmiddels maandelijks – schrijf ik over mijn avontuur in Zweden, mijn tijdelijke woonplaats. Deze week schrijf ik over m’n laatste tripjes, want die deed ik nog niet genoeg, tijdens dit bijzondere avontuur in Zweden. Ik bezocht de Zweedse stad Göteburg en de hoofdstad van Denemarken, Kopenhagen.

 Ik moet wat bekennen. M’n vorige blog is meer dan een maand geleden. Oeps. Niet geschreven, wel genoten. Ik vertel je niet alle details, lang niet zelfs. Wil ik wel hoor, maar daar zadel ik je niet

Eenbentmoment in Zweden

Wekelijks schrijf ik over mijn avontuur in Zweden, mijn tijdelijke woonplaats. Deze week schrijf ik over de bossen die ik meerdere keren bezocht, Stockholm met het thuisfront, huilen bij het kampvuur en ritjes met een brandweerwagen. 

Alweer m’n twaalfde Zweedse blog. Een voornemen voordat ik vertrok naar Zweden was om regelmatig een blog te schrijven over mijn avonturen hier. En, wat ben ik blij dat ik mij hieraan heb gehouden. Zo leuk om terug te lezen wat ik allemaal deed. Kan je nagaan hoe ik