Gedwongen? Weddenschap verloren?

Allebei niet. Je kan het je misschien bijna niet voorstellen om zonder je telefoon te leven, nou ik dus ook niet. Vooral niet in dit digitale tijdperk. Toch kwam ik op het malle idee om een weekje zonder telefoon te detoxen. Na het zien van de documentaire ‘the social dilemma’ schrok ik van mijn eigen naïviteit. Ik verantwoorde die uren op mijn scherm met: oh mijn leeftijdsgenoten hebben ook ruim 7 uur schermtijd, morgen probeer ik weer minder of het hoort nou eenmaal bij deze tijd. Kijk dat laatste is gedeeltelijk waar, maar die grote aantal schermuren horen daar dan echt niet bij, dit kan zeker minder. Nou genoeg hierover, kijk maar the docu wanneer je interesse hebt. Ik ga jullie meenemen in mijn ervaringen zonder telefoon. Ga ik mijn telefoon vaak zoeken, mis ik mijn telefoon, heb ik last van fomo of ervaar ik juist enorme rust in mijn hoofd? Ik wilde jullie vanochtend meteen al meenemen door mijn leven te vloggen over mijn ervaringen toen ik erachter kwam dat ik daar natuurlijk een telefoon voor nodig had haha. Ik ben geen vlogger dus een speciale vlogcamera had ik niet zo nog even in een hoekje liggen. Wel heb ik een normale camera waar ik veel fotootjes mee schiet.

Voorbereidingen treffen

M’n mam had bedacht dat het lekker is om even er tussen uit te gaan en ik stemde daar volmondig mee in. Gisteravond kwam ik dus op het krankzinnige idee om zonder telefoon naar de Veluwe te gaan. Deze gedachten werden overstemd met een volmondige gedachten als ‘doe niet zo mal gekkie’. Ik bedacht ook allemaal situaties waarbij ik mijn telefoon nodig had. Hallo, stel je voor dat mensen mij proberen te bereiken en ik ben volledig van de radar… Toen kwam ik ook eventjes tot het besef dat ik de eerste 12 jaar van mijn leven ook gewoon zonder telefoon heb geleefd en niemand mij aansprak op mijn afwezigheid. Plus, laten we even redelijk zijn... Ik ben geen belangrijke arts die opgeroepen kan worden, geen celebrity die haar fans moet spreken en al helemaal geen minister-president die in deze tijd bereikbaar moet blijven. Ik heb dus iedereen even ingelicht dat ze me vooral moeten mailen als er wat is (helaas is hyves niet meer te gebruiken, anders had ik dat sowieso het leven in geroepen).

Iedereen reageerde gek genoeg ook enorm positief en aanmoedigend met een kleine scheut van ik weet niet of ik dat zou kunnen. Nou lieve mensen jullie kunnen dit ook. Weet je waarom? Je hebt simpelweg geen keus. Hij ligt letterlijk thuis en ik heb hem niet stiekem meegenomen. Mijn mam bood nog aan om hem voor me te bewaren, maar ik ken mezelf dan ga ik 100000% mijn telefoon terugvragen en vervolgens zit ik er weer eindeloos te scrollen. Ik bedenk me dat ik in deze post het uiteraard vaak ga hebben over mijn telefoon en ik deze aanspreek als hem??? We gaan mijn telefoon even een naam geven, en hoezo is een telefoon mannelijk? Ik noem haar Mable. Als in mobiel alleen dan anders. Snap je ‘m?

Maandagochtend 9:02

Het is herfstvakantie! YAY. Ik zit in de trein richting Ede-Wageningen. Jullie lazen hierboven al hoe ik op dit malle idee ben gekomen. Nou dit hele idee ging viel bijna in een grote plas water, want uit automatisme en misschien wel een achterliggende verslaving had ik toch gewoon Mable in mijn handtas gestopt? Hoe durf ik... Ik was bijna de deur uit totdat ik tot het besef kwam dat ze heel gauw mijn tas uit moest. Eenmaal op het station wel tien minuten te vroeg. Je kan je vast voorstellen dat dit wat ongemakkelijk was om mij te vermaken zonder iets, ik had namelijk geen boek of tijdschrift mee. Je kan stellen dat ik onervaren ben met zo’n detox. Ik keek dus naar wat meeuwen en uiteraard naar mensen. De stand hoevaak ik mijn telefoon heb gezocht? Nog maar 1 keer, you go girl.

Om elf uur werd ik door de fam opgehaald op het station en reden we naar het huisje in het bos. Het was heerlijk weer en we gingen maar meteen het bos onveilig maken. We liepen nog geen tien minuten en het kwam echt met badkuipen uit de lucht vallen, bizar. En ik maar denken dat ik nog wel wat fotootjes kon schieten. Nou dat kon ik dus mooi vergeten. Dit was wel echt de betekenis van een c’est la vie moment. Ik bedacht mij namelijk dat ik dit normaal gesproken zou hebben gefilmd voor snapchat, maar dat ik nu echt in het moment leefde. We hebben ons hierna heerlijk opgewarmd met warme choco, appelcake en speelden veel spelletjes. Verder ben ik ook van plan om deze vakantie te leren haken. Uiteindelijk wil ik een eigen trui kunnen haken, maar dan lopen we op de zaken vooruit...

Maandagavond 23:02

Eerste dag zonder Mable is gewoon een feit. Ik moet zeggen dat deze detox mij, als we spreken over de eerste dag, makkelijker afging dan verwacht??? Am I a normal human being? Ik had mij enorm ingesteld op zware afkickverschijnselen; aka mijn telefoon 30x op een dag zoeken, tas en jas checken en dat gevoel dat je alles mist. Maar nee, dit allemaal niet. Kijk tuurlijk, ik ben ook maar een mens en dus heb ik vandaag wel een paar keer die ongemakkelijkheden gehad dat ik wat miste, Mable dus. Normaal gesproken ga ik voor het slapen gaan nog even socializen, nou dat kon ik nu dus doen met wat spinnen in de hoek van mijn kamer, maar daar blijft het dan ook bij. Kortom, deze eerste dag is echt enorm geslaagd en het bevalt mij prima. Ik ben gewoon aan het genieten en ik leef lekker in het moment. Lekker een bentmoment ;).

Woensdag 22:58

Ik weet het, na maandag komt dinsdag, maar ik was gewoon even helemaal vergeten dat ik een soort mobiel dagboek bijhoud. Deze dagen vliegen echt voorbij. M’n daagjes bestaan vooral uit bos, relaxen, eten , lezen en veel spelletjes spelen. Hoe het gaat zonder Mabel? Verrassend goed, zoals ik maandag al vertelde dat het mij zo makkelijk afging waren deze dagen precies zo of misschien nog wel makkelijker. Ik ben totaal niet bezig met het idee dat ik geen mobiele telefoon heb of dat ik van alles mis. Juist ervaar ik hoe fijn het is om er even tussen uit te gaan en geen afleidingen te ervaren. Ik zou dit thuis eigenlijk ook wel willen. Zie jullie verjaardagsuitnodigingen wel via de post verschijnen.

Nu moet ik even keihard die hersens laten kraken om te bedenken wat ik dinsdag heb gedaan. Nu ik dit schrijf schiet het mij opeens te binnen. We zaten om 10:00 al lekker op tijd in de auto richting misschien wel mijn meest favoriete stad, Arnhem. Je hebt daar gewoon elke winkel die je maar kan bedenken, alles dicht bij elkaar, mensen zijn superaardig + het modekwartier blijft leuk om doorheen te lopen. Modekwartier is een straat in Arnhem met allemaal ateliers. Mensen die bijvoorbeeld eigen kaarten ontwerpen, kleding designen of vintage spulletjes verkopen. Enorm hip, creatief en self made. Deze dag nog goed genoten van de horeca met een onzekere blik op de persconferentie die om 19:00 plaats zou vinden. We spraken al met wat horecaleden die al voor een sluiting vreesden. Deze dag hebben we afgesloten met een wandeling, wat goede gesprekken en een heerlijke kerstfilm. Ja ik vind dat het allang al kan hoor.

Vanochtend stond, voor mijn doen al vroeg de wekker, namelijk om 07:45. M’n zus Sanne had bedacht om hertjes te kijken in de heide. De grootste kans dat je die ziet is in de ochtend en voor 7 uur was het nog niet licht dus kan je ze ook niet zien. In de vroege morgen zijn we door het bos gelopen naar de heide en daar stonden we hoor, met gespitste oren en scherpe ogen elke beweging in de smiezen te nemen. Spoiler: geen hertjes te bekennen, ook geen ander leuk springend dier helaas. Wel wat leuke fotootjes geschoten van de heide, dat dan weer wel. Deze dag hebben we lekker bij de kachel gezeten, boekjes gelezen en gewoon wéér een wandeling gemaakt. Uiteraard met kerstsokken. Het kon niet op vandaag. Voor de mensen die mij kennen, weten dat ik echt geen wandelaar ben dus dit was duidelijk mijn hoogtepunt. Deze heerlijke wandeling sloten we af met een warme chocomelk en een belletje naar de familie. Tot slot heb ik taco’s gemaakt en eindigden we de dag met een wellness uurtje, first dates en een spelletjesavond. Lang niet aan alle spellen toegekomen die we wilden doen. Nu heerlijk in een warm bed met een kruik met de eikeltjes die op het neerbonjouren. Zojuist een eigen woord bedacht: neer·bon·jour·en (enorm hard neervallen). Wanneer eikeltjes van de boom keihard op het dak neer ploffen. Mable? Nog steeds geen fomo, afkickverschijnselen of de drang om te socializen. Gaat lekker zo en dat in het digitale tijdperk 2020.

Donderdag 17:02

Joehoe daar ben ik weer. Vandaag stond op de planning om een lekker stukje (zeg gerust maar stuk) te fietsen door de Veluwe. Het was een heerlijke, frisse tocht vol met diversiteit aan landschap. Maisvelden, heide, bloementjes en natuurlijk veel bos. We fietsen op ons gemak langs het oefenterrein van de militairen, waardoor het soms leek alsof je op de vlucht was. Alleen fietsten we daar dan wel echt te zacht voor. We hebben een tussenstop gemaakt in de stad Ede en daar een thee to go gehaald, want helaas de horeca is dicht. Ook heb ik daar een van mijn eerste oliebollen van het jaar naar binnen gewerkt. En lekker dat 'ie was! Ook enorm bewonderenswaardig is dat we in de stad van Ede aan het fietsen waren en op een oprit van een huis een eekhoorntje zagen rennen. Bizar cool. Eeenmaal thuis was opwarmen zeker een vereiste. Kachel aan, tomatensoep en een spelletje spelen. Het is wel treurig dat morgen een einde komt aan deze heerlijke dagen.

Vrijdag 16:28

Zo, ik ben thuis. Zo’n omschakeling van bossige omgeving zonder Mable naar wonen in een stad met weer een Mable in de buurt. Ik heb zo genoten van het feit dat ik geen verleiding had om mijn telefoon te pakken. Als ik Mable mee had genomen dan was deze week nooit zo rustig verlopen, want dan had ik Mabel sowieso vaak gepakt. Nu kon ik gewoon niet anders. Ik heb ook het idee dat ik nu door heb dat het allemaal prima gaat zonder een mobiel en dat je je prima red. Van fomo of andere angsten had ik ook geen last. Ik was gewoon veel rustiger in mijn hoofd en bovenal was ik de hele tijd lekker met mezelf bezig. Klinkt lekker ego, maar met social media, appjes en al die dingen ben je steeds met anderen bezig, helemaal niet chillie. Kortom, absolute aanrader om een detox week te doen van je telefoon. Ik voel me opgeladen, rustig en ik merk meteen al dat ik thuis ben dat ik m’n telefoon toch snel vergeet. Erg fijn. Wat we vandaag nog hebben gedaan? Om 10:00 moesten we uitchecken, dit liep iets uit. Vrouwen he, duurt altijd langer. Vervolgens hebben we uiteraard weer een fijne boswandeling gemaakt. Nog even die dennengeur insnuiven als een verslaafde addict en proberen zoveel mogelijk te genieten. We zagen twee keer een specht, je weet wel die vogels die tegen bomen aan tikken. Dichtbij ons huisje was een zorgboerderij waar je coffee to go kon halen dus zijn we daar even langs gereden. Meteen een appeltaartje, peren, appels, frambozen en walnoten gekocht, want deze producten zijn allemaal biologisch en daar is m’n mam fan dus deze moesten worden meegenomen (op het appeltaartje na dan, die was toen allang op, verrukkelijk). We moesten toch een keer naar huis dus stapten we in de auto en zijn we naar huis gereden met een heerlijk voldaan gevoel. Nu alles nog uitpakken. See u in 20 jaar.